Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2007

Η Αρχή ....


Πριν λίγα χρόνια βρέθηκα σε μία παρέα συναδέλφων μου ,όπου την συζήτηση μονοπωλούσε κάποιος που σε λίγο θα τελείωνε το σεμινάριο μελισσοκομίας στο Κτήμα Συγγρού।Εξηγούσε στην παρέα τον τρόπο ζωής των μελισσών, το πως μαζεύουν το νέκταρ, πως το κάνουν μέλι, πως από την τροφή και μόνο μεταλλάσσεται η εργάτρια σε βασίλισσα κλπ .Αυτό ήταν , γοητεύτηκα από την ζωή και την προσφορά της μέλισσας, και στον επόμενο κύκλο σεμιναρίων ήμουν παρών। Τελειώνοντας και εγώ με την σειρά μου τα μαθήματα στο «Κτήμα Συγγρού» ,ένιωθα να πλημμυρίζω από επιθυμία να εφαρμόσω τα όσα έμαθα και να βρεθώ κοντά στις δικές μου μελισσούλες . Το σεμινάριο τελείωσε τον Δεκέμβρη , εγώ όμως είχα έρθει σε επαφή από τον Οκτώβρη με τον μετέπειτα καλό μου φίλο Σιδέρη , ώστε τον Μάρτη – Απρίλη να μου παραδώσει τα δικά μου μελισσακια. .
Εγώ τον Φλεβάρη αγόρασα κυψέλες , πατώματα , ταΐστρες , καπνιστηρι ( στολή είχα αγοράσει από τα μαθήματα ) κλείστρα , κεριά κλπ , σήκωσα τα μανίκια μου και άρχισα να βάφω .
Τέλος Μάρτη πήρα επιτέλους στην κατοχή μου τα δικά μου μελίσσια και τα τοποθέτησα σε κτήμα ενός φίλου . Κάθε πρωί και κάθε μεσημέρι πήγαινα εκεί για να τις βλέπω να πετούν , και χωρίς να επεμβαίνω , καθόμουν καπνίζοντας να τις παρατηρώ . Άλλοτε , χωρίς να χρειάζεται και με κρύο καιρό τα άνοιγα να τα ¨επιθεωρήσω¨. Τρομάρα μου , πόσα λάθη είχα κάνει τότε ?
Το μεγαλύτερο φιάσκο ήταν ο πρώτος μου τρύγος. Εγώ μόνο διαβάσει είχα για τρύγους έως τότε και παρανόησα την παράγραφο που λέει « τινάζουμε το πλαίσιο για να φύγουν οι μέλισσες» , και το τίναζα χτυπώντας το στην κυψέλη . Ε ρε τρεχάλα παλικάρι μου , όπως δεν έχω και μαλλιά στο κεφάλι , εφάπτονταν σε αυτό και η μπλούζα-μάσκα , πάνω από σαράντα μελισσούλες επισκέφτηκαν αυτό το γυαλιστερό σημείο της κεφαλής μου. Πανικοβλήθηκα πραγματικά για την επίδραση του δηλητηρίου στον οργανισμό μου , σε «τόσο μεγάλη δόση» .Παράτησα τα εργαλεία μου και έφυγα όπως – όπως , σκεπτόμενος τι πήγε στραβά. Αφού ηρέμησα , πήρα τον φίλο μου και δάσκαλο Σιδέρη στο τηλέφωνο να τον ρωτήσω τι πήγε στραβά . Ε ρε τι άκουσα , ακόμα μου το λέει .

Θα σταματήσω εδώ αυτού του είδους τις περιγραφές γιατί νιώθω ότι εκτίθεμαι ।Ενώ μου αρέσουν οι κατασκευές δεν είχα πριν
ανακατευτώ με τα μελισσάκια ιδιαίτερη επαφή με το ξύλο , τώρα σχεδόν έχω δικό μου ξυλουργείο।-Απο λάθος μου αναρτήθηκε εκεί η φωτογραφία του μηχανήματος- Το εργαλείο αυτό με έχει σώσει , το αγόρασα από γνωστό πολυκατάστημα σε πολύ οικονομική τιμή, και επειδή έχω τον χρόνο και τον χώρο,αγοράζοντας τα ξύλα φτιάχνω ¨παπάδες¨,όχι μόνο για τα μελισσάκια αλλα και για το σπίτι.Τριγυρίζοντας στο διαδίκτυο για πληροφορίες σχετικά με ότι bee υπάρχει , το μάτι μου έπεφτε σε διάφορες κατασκευές που κάνουν άνθρωποι ανά τον κόσμο προκειμένου να ασκήσουν την μελισσοκομία όσο μπορούν καλύτερα , ξεκούραστα και σύμφωνα με τα δικά τους μέτρα και σταθμά ( κατά πως τους βολεύει δηλαδή )

Έκατσα λοιπόν και αντέγραψα τα σχέδια τους προσθέτοντας κι εγώ τις δικές μου ιδέες (κατά πως με βολεύει ) και αυτές και πολλά άλλα είναι που θέλω να μοιραστώ μαζί σας