Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Χρόνια πολλά

Σε
όσους
τους αρέσει ο
ύπνος, αλλά ξυπνούν
πάντα με καλή διάθεση,
όσους χαιρετούν ακόμη με ένα φιλί,
όσους δουλεύουν πολύ, αλλά δεν ξεχνούν
το νόημα της ζωής, όσους κολλάνε στην κίνηση
και βρίσκουν ευκαιρία να τηλεφωνήσουν σε φίλους,
όσους κλείνουν την τηλεόραση για να πουν δυο κουβεντούλες, όσους
είναι ευτυχισμένοι ακόμη και όταν καταφέρνουν τα μισά, όσους τραγουδούν
δυνατά κι ας μην έχουν καλή φωνή, όσους τα βλέπουν μαύρα μόνο όταν είναι σκοτάδι,
όσους έχουν τον ενθουσιασμό ενός παιδιού και την ωριμότητα ενός μεγάλου,
όσους έχουν καταλάβει ότι δεν αγοράζονται όλα με το χρήμα, όσους δεν
περιμένουν Αυτές Τις Άγιες Ημέρες
για
να
γίνουν
καλύτεροι
άνθρωποι,
αλλά προσπαθούν ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ!!
ΟΛΟΨΥΧΑ…
Χρόνια Πολλά και Ευλογημένα!!
Γεμάτα από Αγάπη, Υγεία, Ευτυχία,
Οικογενειακή Γαλήνη,
  Δημιουργία και οποσδήποτε
Δυνατά και υγειή ΜΕΛΙΣΣΑΚΙΑ!!!!!!



Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Εναέριες παγίδες αφεσμών

Κάποιοι από σας θα θυμούνται  μια σχετική ανάρτηση στα τέλη του Απρίλη , επειδή τότε δεν μπόρεσα να αναφέρω  λεπτομέρειες , θα το κάνω τώρα που έχω τον χρόνο.


Το σκεπτικό μου είναι,  ότι κατά 70% οι άφεσμοί  κατευθύνονται  σε σημεία που βρίσκονται ψιλότερα από την μητρική τους κυψέλη.   Μέχρι τώρα ανέβαζα πενταράκια σε ελιές , πορτοκαλιές, ταράτσες κλπ  και με έτρωγε πώς να κάνω το ίδιο μπροστά στα μελίσσια μου που δεν έχει ούτε ένα δέντρο. ( στο σημείο που την άνοιξη πάω παραφυάδες και κάνω βασιλοτροφία ) .
 Η εφαρμογή της σκέψης μου λοιπόν έγινε στο Αργος και τις τοποθέτησα τόσο κοντά στα μελίσσια μου (ενώ κανονικά θέλει 15-20 μέτρα απόσταση) για να μην έχω παρεξηγήσεις με τους γείτονες μελισσοκόμους , για την πατρότητα του αφεσμού.

Αυτό που χρειαζόμουν λοιπόν ήταν μία τηλεσκοπική κατασκευή που στην άκρη της θα είχε μια υποδοχή κατάλληλη για να βιδωθεί στέρεα μια πεντάρα κυψέλη. Πήρα κι εγώ δύο μασίφ σίδερα 14 mm  μήκους 1,20 Μ το κάθε ένα , στο άκρο του ενός έβαλα μια γωνιά ή μια λάμα για να βιδωθεί η κυψέλη και στο άκρο του άλλου έβαλα ένα κομμάτι σωλήνα ¾  στο οποίο θα σύρετε το άλλο τμήμα. Στο δεύτερο τμήμα , επάνω στην σωλήνα κόλλησα , αφού άνοιξα μια τρύπα , ένα παξιμάδι με βίδα για να σφίγγω  και να σταθεροποιώ το τμήμα που σύρετε μέσα σε αυτό.

Και. . .  το καρφώνω στο έδαφος  (περίπου 40 εκατ.)









                                Και βάζω και το δεύτερο τμήμα, σφίγγω την βίδα 





                             Και ίπταται του εδάφους (τι γράφω ρε ) μια χαρά.









Και δουλεύει παιδιά , η ουσία , δουλεύει μια χαρά .  Η διάταξη των πλαισίων εντος  της πεντάρας κυψέλης είναι: Παλιό (ψιλομαύρο) πλαίσιο , άκτιστο, φρεσκοκτισμένο , άκτιστο και ψιλο μαύρο, με το ανάλογο μαντζούνι για τους αφεσμούς .   Όταν γίνει η σύλληψη μεταφέρω την κυψέλη σε άλλο μελισσοκομείο μου και  στην θέση του βάζω μια άλλη.


Καλό ξεχειμώνιασμα και υγεία για όλους.

Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Ώρα για κατασκευές

Το φθινόπωρο ήρθε  και σιγά- σιγά ήρθαν και τα κρύα , το μυαλό μας τώρα στρέφετε στον απολογισμό της χρονιάς που πέρασε(άστα να πάνε) και στα σχεδία  για την χρονιά που έρχεται. 

Εδώ και λίγο καιρό δεν εργάζομαι τα πρωινά και το μυαλό μου γυρνά γύρω από τις μελισσοκομικές εργασίες και κατασκευές , έβαλα λοιπόν σε εφαρμογή ένα σχέδιο που είχα καιρό κατά νου και κατασκεύασα ένα τριπλοκυψελίδιο .

 Η κατασκευή  αυτή θέλω να  ¨συνεργάζεται ¨ με τον υπόλοιπο εξοπλισμό μου και να μπορεί να πραγματοποιεί περισσότερες από μία εργασίες . Για τον σκοπό αυτό ο ¨οροφος¨ έχει διαστάσεις κανονικού ορόφου με  κινητά εσωτερικά διαφράγματα και τροφοδότες οροφής , που τον χωρίζουν σε αυτόνομα τμήματα. Το  ζητούμενο  είναι : 

Να μπορεί να είναι ένας απλός όροφος 

Να είναι τριπλοκυψελίδιο με κινητά διαφράγματα όταν του προσθέσω μια τροποποιημένη , για τον λόγο αυτό, βάση.










Να μπορώ σε περίπτωση αποτυχίας γονιμοποίησης της βασιλοπούλας , να ενώσω το τμήμα αυτό με το διπλανό τμήμα που η κυρά του άρχισε να γεννά.



Να μπορώ να απομονώσω σε ένα τμήμα του , με βασιλοδιαφράγματα , την βασίλισσα  όταν πάω σε μια πρώιμη νεκταροέκκριση (για τον φόβο της σμηνουργίας) και να προσθέσω δεύτερο όροφό .  
     
Να μπορώ να απομονώσω σε ένα τμήμα του , με βασιλοδιαφράγματα , την βασίλισσα  προκειμένου να παίρνω γόνο νεαρής ηλικίας  όταν εμβολιάζω για βασιλοτροφία .








Η κατασκευή έχει φτιαχτεί από κόντρα πλακέ 15 χιλ. στα πλαϊνά και δύο φύλλα πάχους 9χιλ. στα μπρος και πίσω της. Στις φωτογραφίες που αναρτώ φαίνεται ένας τροποποιημένος πάτος και ένα καπάκι που μόλις έχω βάψει για να δείξω την συγγένεια της κατασκευής αυτής με τον ¨κανονικό¨ εξοπλισμό . 

Για πληροφορίες , αν άρεσε σε κάποιον φίλο , σίγουρα είμαι εδώ . Κι αν κάποιος θέλει να του φτιάξω μερικά τώρα που κάθομαι , πάλι εδώ είμαι.

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Η απόφαση !!




Αφορμή για τον τίτλο της ανάρτησης μου έδωσαν παλιές φωτογραφίες που πάρθηκαν την άνοιξη και ήσαν αποθηκευμένες στον υπολογιστή , περιμένοντας να βρω λίγο χρόνο .

Φτάνοντας λοιπόν ένα απόγευμα στο μελισσοκομείο βλέπω το εξής θέαμα:


Ωχ , λέω , σμηνουργεί το μελίσσι  , αλλά πως ?  αφού έχει γυρεοπαγίδα , από πού θα φύγει η βασιλοπούλα ? 
Το ανοίγω και το επιθεωρώ γρήγορα και προσεκτικά, το κορίτσι ήταν εκεί και είχε και πρόσφατη γέννα, του προσθέτω κι εγώ έναν ακόμα όροφο (μισό πάτωμα) ανάμεσα στους άλλους δύο και αφού τελειώνω με τις άλλες εργασίες μου , αποχωρώ.
Δύο μέρες μετά επανέρχομαι και αντικρίζω πάλι το ίδιο θέαμα , ανοίγω λοιπόν  και στον νέο όροφο που έβαλα, στα έξι κεντρικά πλαίσια είχαν κτίσει και γεννήσει . Τότε προς τι ? ο κόσμος στην είσοδο ? δεν τους ειδοποίησε κανείς από μέσα? ή δεν μπόρεσα να καταστείλω την απόφαση της αποικίας για σμηνουργία ?
Το μελίσσι αυτό μέχρι δύο –τρεις μέρες μετά , που έφυγε για Ελικώνα,  ήταν στην ίδια κατάσταση. Δεν σμυνούργησε τελικά και προχώρησε όπως και τα άλλα ¨φυσιολογικά¨.

Όπως περίπου λέει κι ο Ανέστης , καλή υγεία σωματική και πνευματική , γιατί οι καιροί είναι πονηροί.

Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Eπιστροφή

Τον τελευταίο καιρό λόγο κυρίως της πρώτης μου εργασίας , απείχα από την κοινότητα των μελισσοκόμων στο διαδίκτυο . Πάντα εύρισκα λίγο χρόνο να δω τι γράφετε και όπου μπορούσα , άφηνα και το σχόλιο μου.


Η χρονιά κατά κοινή των περισσοτέρων ομολογία , δεν πάει καλά . Μέλι , πολλοί έχουμε να δούμε καιρό και υπάρχει και μια αγωνία για την τύχη των μελισσοσμηνών μας . (τα λέω και λίγο δραματικά αλλά η ψυχολογία είναι χάλια – των χαλίων )

Δευτέρα πρωί αρχίζουν να χτυπούν τα τηλέφωνα : Στον Παγώντα δίνει , Στο Αχλάδι πετούν σαν τρελές , Το ρείκι άνοιξε , Δίνει το ρείκι, Κουβαλούν γύρες , Ανοίγουν γόνους .-

Φίλοι και γνωστοί χαρούμενοι ειδοποιούσαμε ο ένας τον άλλο , ένα αλαλούμ. Τρίτη πρωί ο κυρ Κώστας στην Εύβοια, θα έσκαγα αν δεν ανέβαινα και ιδού τα χαρμόσυνα με εικόνα.







                         Το ένα μελισσοκομείο μου και οι γείτονές μου




                                Γόνος και φρέσκο μέλι δίπλα στο παλιό


Για να δούμε πως θα πάει στην συνέχεια, δεν ξέρω τι καλάθι να κρατήσω , αν και προτιμώ τα μικρά μεγέθη .

Κυριακή 30 Μαΐου 2010

Ξανα εδω

Το πορτοκάλι στο Αργος τελείωσε χωρίς, από ότι είδα και άκουσα, να δώσει τα αναμενόμενα μέλια . Εγώ φέτος στο πορτοκάλι αποκόμισα την εμπειρία , δεκαεπτά ακόμα μελίσσια από τους χωρισμούς λόγο αφαισμών – σμηνουργία αλλά και περίπου είκοσι κιλά μέλι που έχουν την γεύση πορτοκαλιού .


Επόμενος προορισμός ο Ελικώνας .




Στον Ελικώνα λοιπόν και στον έλατο στηρίζω αυτή την στιγμή τις ελπίδες μου για μέλι , ανέβασα στο βουνό περίπου το 60% των μελισσοσμηνών μου κρατώντας εδώ κοντά μου κάποια δυνατά μελίσσια για το θυμάρι και κάποιες παραφυάδες .


Στο ομορφότατο βουνό των Μουσών λοιπόν ανέβηκα πάλι προχτές για επιθεώρηση και διαπίστωσα με χαρά πως τα κορίτσια δουλεύουν συνεχώς και με όρεξη μαζεύοντας και μέλι αλλά και γύρη. Αν δεν μας τα χαλάσει ο καιρός , κάτι θα γίνει . Εδώ χαίρομαι




Η φύση στο βουνό ήταν πανέμορφη , ο δροσερός πρωινός αέρας , η μυρωδιά της άνοιξης και το ζουζούνισμα των μελισσιών με τρέλανε (δύο τσιγάρα έκανα ξαπλωμένος ανάσκελα μέχρι να συνέλθω και να πιάσω δουλειά). Ο Ελικώνας στο σημείο αυτό έχει γεμίσει μελίσσια αρμονικά τοποθετημένα και όχι το ένα μελισσοκομείο πάνω στο άλλο όπως έχω δει αλλού .



   

  




Όσο αφορά το δικό μου μελισσοκομείο , βρήκα έναν τόπο σε έναν λόφο μικρό και τα ακούμπησα στο χορταράκι , επειδή όμως το χορταράκι μεγαλώνει γρήγορα και εμποδίζει τα κορίτσια να μπαινοβγαίνουν στις κυψέλες ( εμπειρία 2009) έβαλα στις εισόδους τους κομμάτια επίπεδου ξύλου 30 Χ 30.

            




Έβαλα σε μερικές κυψέλες και τα στοιχεία μου , για να έχουν ονοματεπώνυμο και τηλέφωνο





Στην αποστολή μου αυτή είχα για παρέα τον καλό μου φίλο , συναγωνιστή , μελισσο-συμμαθητή και μελισσο-γείτονα (γνωστό από προηγούμενη ανάρτηση) Ιωσήφ .









Αυτά παιδιά , κάτι  παλιόπαιδα με πιέζουν να βγω από το διαδίκτυο για να κανονίσουν έξοδο , οπότε . . . .

Μελισσοκομικοχαιρετισμούς σε όλους

Σάββατο 24 Απριλίου 2010

Γενικά κι απ’ όλα

Κατ’ αρχήν τα χρόνια μου πολλά σε όλους του Γιώργηδες της παρέας μας που είναι πολλοί αλλά κι όλου του κόσμου.



Την Τετάρτη που μας πέρασε κατέβηκα ξανά στο Αργος για την εβδομαδιαία τακτική επιθεώρηση , βρήκα άλλα τέσσερα μελίσσια ορφανά και χωρίς πολύ σκέψη έφτιαξα πάλι παραφυάδες χωρίζοντάς τα στην μέση ή και στα τρία . Μάλλον κατέβασα δυνατά μελίσσια, απ’ ότι συμπεραίνω συζητώντας το , αλλά δεν με στεναχωρεί αυτό γιατί με τους χωρισμούς σε παραφυάδες ίσως φτάσω αισίως τα 27 μελίσσια φεύγοντας από το Άργος και παρηγορούμε στην σκέψη « δεν θα πάρω μέλι , θα πάρω μελίσσια» , ο Κυρ Κώστας να’ ναι καλά .

Στο Αργος είχα και καλή παρέα αυτή την φορά , τον κυρ Μήτσο , που έκανε γαμπρό μελισσοκόμο και τον τραβάει στις εξοχές για παρέα.



Αυτή την βδομάδα συνελήφθει κι ο πρώτος αφεσμός στο βάλτο που πάω τις παραφυάδες που φτιάχνω , ήταν από παραφυάδα που ξέχασα να ελέγξω και αφού δεν πρόσθεσα πλαίσιο , αυτό έχτισε για λίγο στο καπάκι και μετά την «έκανε».





Το καημένο ήταν μια σταλιά και το συνένωσα με ένα άλλο ορφανό ,με την μέθοδο του τσίπουρου , επιτυχώς .



Στο ένα μελισσοκομείο μου που δεν έχει πολύ κοντά νερό , έχω εγκαταστήσει μια «ποτίστρα» για τα κορίτσια . Μια μέρα που μου περίσσεψαν δύο-τρία κιλά σιρόπι για να μην το πάρω πίσω και το πετάξω το έβαλα στην ποτίστρα που δεν είχε νερό και συνέχισα να εργάζομαι στα μελίσσια που ήταν 20-25 μέτρα πιο μακριά.


Σε λίγο τα μελίσσια άρχισαν να βρίσκουν το σιρόπι και να το κουβαλούν με φασαρία ευτυχώς στον χώρο της ποτίστρας , στην αρχή πανικοβλήθηκα και φοβήθηκα τυχόν λεηλασία αλλά γρήγορα διαπίστωσα ότι στο μελισσοκομείο επικρατούσε χαλαρή ευτυχία .





Στην blogo καριέρα μου έχω γνωριστεί με πολλούς ερασιτέχνες μελισσοκόμους , ένας από αυτούς είναι κι ο Γιάννης ο Στρ. από την όμορφη Αλεξανδρούπολη που μου έστειλε φωτογραφίες από αυτοσχέδιες ταΐστρες που έφτιαξε κι εγώ παίρνω το θάρρος να τις δημοσιεύσω , προκειμένου να δείξω πως είναι απλές και οικονομικότερες .