Παρασκευή 30 Μαΐου 2008

ΚΑΠΟΙΟΣ ΦΥΤΕΨΕ ΠΛΑΣΤΙΚΟΥΣ ΣΩΛΗΝΕΣ ΣΤΟ ΑΜΠΕΛΙ ΜΟΥ

(Αστειεύομαι)

Πάω που λέτε προχτές στο κτήμα που βασιλοεκτρέφω και βλέπω αρκετούς πλαστικούς σωλήνες Φ-50 καρφωμένους στο χώμα.

Ρωτάω λοιπόν και μαθαίνω πως ο μπαρμπαμήτσος ( ο πεθερός μου ) δεν τρελάθηκε αλλά όταν φύτεψε τις καινούριες ρίζες στο αμπέλι , στα κενά που είχε , φύτεψε ταυτόχρονα σε κάθε ρίζα δίπλα και ένα σωλήνα πλαστικό κατα 10 εκατοστά κοντύτερο για να μπορεί να ποτίζει την νέα ρίζα .
Με τον τρόπο αυτό ποτίζεται η κάθε ρίζα , ακριβός εκεί που πρέπει χωρίς να χάνετε το νερό κατα την διαδρομή απο την επιφάνια του εδάφους έως αυτήν. Τώρα πάμε και ποτίζουμε με ένα μπουκάλι νερο (1,5 Lt) ανα νέα ρίζα και της είναι αρκετό . Το αμπελάκι είναι ξερικό (δεν είναι ποτιστικό) , άσε που δεν υπάρχουν περιθώρια χαμένου νερού πλέον.

Η «πατέντα» χρεώνετε σε φίλους του μπαρμπαμήτσου απο τα Σπάτα που είναι μάστορες στο αμπέλι, και θα ποτίζουμε για δύο χρόνια , μέχρι να δέσουν οι νέες ρίζες.

ΑΜΠΕΛΙΑ ΜΟΥ ΣΑΒΒΑΤΙΑΝΑ





ΝΑ ΣΑΣ ΓΝΩΡΙΣΩ ΕΝΑΝ ΦΙΛΟ ΜΟΥ

Σήμερα θέλω να αναφερθώ σε έναν άνθρωπο που γνώρισα μόλις πριν έναν χρόνο , τον Αντώνη . Ο Αντώνης λοιπόν είναι επαγγελματίας μελισσοκόμος με πολλά μελίσσια (800 έχει στο βιβλιάριο) και έμαθε την τέχνη του μελισσοκόμου στο βουνό ,όπως λέει ο ίδιος , απο ανθρώπους μελισσοκόμους που τον βοήθησαν στο ξεκίνημα του.

Θέλω να πω πως δεν διάβασε για την μέλισσα πριν την γνωρίσει ,όπως εγώ , γνώρισε την μέλισσα στο περιβάλλον της και στην συνέχεια έψαξε , ρώτησε και βέβαια διάβασε και διαβάζει για αυτήν, ωστε να καλύψει τα τυχόν κενά του .

Εγώ και μαζί με μένα πιστεύω και άλλοι , με την περιέργεια μου για αυτό το πολύτιμο έντομο πήγα σε σεμινάρια ,διάβασα ένα σκασμό βιβλία και περνώ πολλές ώρες στο διαδύκτιο προσπαθώντας να μάθω .

Έχω την εντύπωση πως έτσι μπερδεύομαι χειρότερα . Φέτος με την επαφή μου με τον Αντώνη άρχισα να βλέπω την μελισσοκομία με άλλο μάτι και να μαθαίνω απο αυτόν πράγματα που μου βγαίνουν σε καλό που λίγο πριν τα αγνοούσα ή τα σνόμπαρα.

Το φθινόπωρο για παράδειγμα ήρθε να μου φτιάξει 10 μελίσσια για να ξεχειμωνιάσουν , άρχισε να βγάζει πλαίσια απο μέσα και να αφήνει σε μια κυψέλη που εγώ θεωρούσα δεκάρα –εννιάρια , τέσσερα με πέντε πλαίσια. Εγώ έπεσα σε κατάθλιψη , πάει λέω θα τα χάσω αυτά τα μελίσσια . Ο Αντώνης άφησε τόσα πλαίσια μέσα στην κυψέλη ,όσα μπορούσαν να καλύψουν οι μέλισσες σφιχτά.

Τα μελίσσια αυτά ? Ήταν τα πρώτα που αναπτύχθηκαν και χώρισα σε παραφυάδες .

Την άνοιξη τώρα , όταν οι μανούλες άρχισαν την γέννα , δεν με άφησε να χρησιμοποιήσω παλιά κηρήθρα στην γονοφωλιά , μόνο κεριά καινούρια και άχτιστα . Όταν τον ρώτησα γιατί μου είπε , εσύ κοιμάσαι σε λερωμένα σεντόνια ? Οι μελισσούλες έχτιζαν και γεννούσαν ασταμάτητα.

Η αναφορά αυτή έγινε γιατί ο «τύπος» με έχει εντυπωσιάσει με τις γνώσεις του ( παρά του ότι είναι κατά οχτώ χρόνια νεότερος μου ) αλλά και με την προθυμία του να τις μοιραστεί με κάποιον σαν εμένα που λίγο γνωρίζει και που πολλές φορές γίνομαι και ενοχλητικός.

Έτσι του λέω και ένα ευχαριστώ , όπως ένα ευχαριστώ χρωστώ και σε κάποιους απο εμάς που κατά καιρούς ζαλίζω για πληροφορίες όπως ο Θεοδόσης ο Κατσαρός ,ο Σπύρος ο Σκαρέας , ο Περικλής ο μαστροχαλαστής ( πατεντιαρης) αλλά και όλους τους άλλους που μέσα απο τις αναρτήσεις τους κάτι μαθαίνω και μαθαίνουμε .

Να και ο Αντώνης εν δράση ।






Σάββατο 24 Μαΐου 2008

ΤΑ ΝΗΠΙΑ ΠΗΓΑΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ

Αυτή την εβδομάδα μετέφερα τις παραφυάδες από το σημείο που κάνω βασιλοτροφία στο κυρίως μελισσοκομείο μου στο Καλέτζι.

Την Δευτέρα επισκέφτηκα τις παραφυάδες μου ,που είχα έως τότε στα τρικυψελίδια , και διαπίστωσα πως δύο από αυτές είχαν φτιάξει βασιλοκύτταρα.

ΠΑΝΙΚΟΣ ήταν το συναίσθημα που κυριάρχησε όταν σκέφτηκα πως τόσο καιρό περίμενα με αγωνία να βγουν και να γονιμοποιηθούν οι βασιλοπούλες μου και τώρα . . . . πάλι από την αρχή ? Σκέφτηκα πως ήρθε η ώρα να μπουν σε πενταράκια η δεκάρες κυψέλες. Ε ? καλά έκανα ?
Έτσι λοιπόν τα πακετάρισα και βούρ για το Καλέτζι.


Αυτή τη βδομάδα επίσης παρέλαβα με το ταχυδρομείο το βιβλίο του Π. Χαριζάνη

ΜΕΛΙΣΣΑ ΚΑΙ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΗ ΤΕΧΝΙΚΗ

Το βρήκα πολύ καλό και βρήκα πολλές απαντήσεις σε θέματα που με απασχολούν , δεν συνηθίζω να γράφω για βιβλία που έχω διαβάσει (είναι σχεδόν όλα τα Ελληνόγλωσσα ) αλλά αυτό θα το πρότεινα σε κάποιον που ξεκίνα τώρα ή θέλει να μάθει περισσότερα πράγματα για την μελισσοκομία τεκμηριωμένα σωστά , απλά και κατανοητά । Εμένα μια φορά μου άρεσε πολύ ।



Παρασκευή 16 Μαΐου 2008

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΑΡΑΦΥΑΔΩΝ

Η σημερινή ανάρτηση είναι συνέχεια εκείνης της 21-4-08 ,της παραγωγής βασιλισσών δηλαδή .
Μέχρι και σήμερα δεν έκανα μόνος μου εκτροφή βασιλισσών γιατί όσες φορές είχα επιχειρήσει είχα πετύχει σε ποσοστό 20 % και είχα αποθαρρυνθεί. Τις παραφυάδες που δημιουργούσα (με ¨φύτεμα¨ βασιλισσών ) τις έκανα με αγορασμένες βασίλισσες.

Φέτος λοιπόν μετά από μελέτη , βοήθεια από τον φίλο Σπύρο Σκαρέα και φυσικά κελιά Αριστέα ,επιχείρησα ξανά .
Η επιχείρηση έγινε σε τριπλοκυψελίδια που έφτιαξα για τον σκοπό αυτό.

Τα κυψελίδια αυτά έχουν και τις ανάλογες μελισσοστεγανές ταΐστρες , οι οποίες φαίνονται μόλις ανοίξουμε το εξωτερικό κάλυμμα ।


Ήταν σήμερα η ημέρα που ‘ αυστηρά’ είχε ορίσει ο Σπύρος για την πρώτη επιθεώρηση για το αν γονιμοποιήθηκαν οι βασιλοπούλες . Ανοίγω που λέτε το πρώτο κάλυμμα , βγάζω την ταΐστρα . . . .

Τραβώ το μεσαίο πλαίσιο । . . .

Και αυτό που βλέπω με ικανοποιεί και με χαροποιεί ।

Σειρά έχει το επόμενο βασιλικό διαμέρισμα ( οι φωτογραφίες λόγω ήλιου. . . )

Τραβώ και πάλι το μεσαίο πλαίσιο . . . .


Και ναι δύο στα δύο .

Η συνεχεία δεν ήταν ακριβός όπως η αρχή αλλά για πρώτη φορά είμαι ικανοποιημένος από την έκβαση της βασιλοτροφίας μου . Τελικό αποτέλεσμα 11 στα 16 αλλά I am keep walking και θα βελτιωθώ , θα περιμένω και τα υπόλοιπα λίγο ακόμα γιατί . . κάτι αισθάνομαι.


Το βρεφοκομείο και βασιλοτροφείο μου κατά το 1/3 του με τον Ταρζάν DATSUN μου σε δεύτερο πλάνο . Τα πενταράκια που φαίνονται μου έχουν λύσει τα χέρια με τις πολλές χρήσεις και μορφές που παίρνουν.







Κυριακή 11 Μαΐου 2008

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΤΣΙΜΠΟΥΣΙ

Πριν από λίγες μέρες κανονίσαμε με τον γαμπρό μου (από την αδελφή μου) να κάνουμε ένα κοντοσούβλι και να φάμε όλοι μαζί στο σπίτι της μητέρας μου, στο πατρικό μου , μιας και ο καιρός που είχε περάσει από το προηγούμενο φαγοπότι το Πάσχα ,ήταν πολύς.
Όπως σωστά καταλαβαίνετε δεν μπορούσα να αρνηθώ και να το αποτέλεσμα

Όταν ήμουν 24 χρονών και λίγο πριν παντρευτώ , έφτιαξα στο πατρικό μου δίπλα στον φούρνο που είχε φτιάξει ο πατέρας μου, ο συγχωρεμένος απο τότε , μια ψησταριά ।

Έβαλα μάλιστα τον παππού μου που υπεραγαπούσα , να την εγκαινιάσει , με την ανάλογη αναμνηστική πλακέτα , λέγοντας του πως τα ονόματα μας θα υπάρχουν εκεί ,και αφού φύγουμε εμείς .(Θέλω να λέω στους ανθρώπους που αγαπώ, πόσο τους αγαπώ όταν αυτοί είναι εν ζωή)


Το πρόγραμμα είχε βέβαια και πατάτες στην γάστρα και λουκανικάκια.




Ήθελα να βγάλω και άλλες φωτογραφίες , αλλά πιάσαμε το ποτήρι και . . . .

Σοβαρά τώρα μου αρέσει τις κυριακές , όταν δεν έχω κανονίσει κάτι με φίλους , να τις περνώ με τις οικογένειες , την δική μου ή της συζύγου ή και τις δύο μαζί .Πρώτα από όλους χαίρομαι εγώ , μετά οι γονείς που μας βλέπουν μαζεμένους και αγαπημένους αλλά και τα παιδιά που ακολουθούν ,παίζουν –μαλώνουν όλα μαζί ,όσο ακόμα είναι κοντά μας.

(Ζήλεψα και τα post του Ζέπου)

Υ.Γ. Μια ιδέα του τι θα γίνει στην συνάντηση των μελοbloger όποτε αυτή γίνει
(Ταράζω τα νερά μπας και το κάνουμε)

Παρασκευή 9 Μαΐου 2008

ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΦΙΛΟ

Φίλοι μου καλοί για σας , λόγω του φόρτου εργασίας και στα μελισσάκια και στην κύρια δουλεία μου, είχα αποστασιοποιηθεί για λίγο . Σαν να μην έφτανε αυτό είχα και τρεις ημέρες βλάβη στο μόντεμ. Τώρα μόλις κάθισα στον Η/Υ να μάθω νέα σας , πριν από αυτό όμως θα αναρτήσω την πιο κάτω επιστολή του φίλου μου, του Σπύρου (ακόμα ένας Σπύρος) προς όλους τους μελισσοblogers .

Ο Σπύρος θιγεί με μια δόση χιούμορ ένα πολύ σοβαρό θέμα , που όλοι μας πρέπει να σκεφτούμε λίγο πιο σοβαρά (εγώ πρώτος)


Η επιστολή


Αγαπητοί πρώην (μετά λύπης μου) συνάδελφοι χομπίστες μελισσοκόμοι θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την τελευταία μου εμπειρία από τα μελίσσια μου.
Είμαι ερασιτέχνης μελισσοκόμος με μόλις δυο μελίσσια (αυτό που λέμε μελισσοκόμος γιαλαντζί)।

Ξεκίνησα τη δραστηριότητα αυτή πριν από τρία περίπου χρόνια। Σε αυτό το διάστημα με είχαν τσιμπήσει αρκετές φορές μέλισσες και δεν είχα πάθει κάποια αλλεργική αντίδραση παρά μόνο κάποια πρηξίματα.

Πριν από ένα μήνα λοιπόν είχα πάει ως όφειλα να επιθεωρήσω τα μελίσσια μου.
Φοράω τον εξοπλισμό μου και ξεκινάω……। Μια μέλισσα όμως μπήκε από κάτω από το προστατευτικό μπουφάν και με τσίμπησε στο λαιμό। Δεν έδωσα σημασία και συνέχισα τις εργασίες μου। Μετά από λίγο όμως ένιωθα ένα μούδιασμα και μια τάση λιποθυμίας. Πήγα κάθισα στο καρεκλάκι μου για να νιώσω καλυτέρα αλλά τίποτα. Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα… Καταλαβαίνω ότι θα λιποθυμήσω πηγαίνω στο αμάξι μου κλείνω πόρτες παράθυρα και τηλεφωνώ στη γυναίκα μου για να έρθει να με βρει και στη συνεχεία με τις λίγες δυνάμεις που μου απέμειναν βγάζω το αυτοκίνητο μου από τη περιοχή και μετά έχασα τις αισθήσεις μου.

Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι να βρίσκομαι στο φορείο του κέντρου υγείας (κατουριμένος και χεσμένος) Ν. Μάκρης και το γιατρό να μου κάνει ένεση αδρεναλίνης σώζοντας μου τη ζωή. Όπως καταλάβατε είχα πάθει αλλεργικό σοκ.
Στη συνέχεια διακομίσθηκα σε νοσοκομείο όπου ο αλεργιολόγος μου είπε ότι <<δεν έχει καμιά σχέση ότι δεν ήσουν αλλεργικός πριν και πόσες μέλισσες σε είχαν τσιμπήσει από σήμερα είσαι>>

Άρα λοιπόν όλοι είμαστε εν δυνάμει αλλεργικοί।

Σαν συμβουλή λοιπόν και σαν εμπειρία αυτό που μου έσωσε τη ζωή είναι μια σειρά διαδικασιών που έκανα
Δεν υπερεκτίμησα τις δυνάμεις μου και τηλεφώνησα αμέσως στη γυναίκα μου
Η γυναίκα μου ήξερε που είμαι και που είναι τα μελίσσια μου
Είχα το κινητό μου
Της είπα στο τηλέφωνο ότι με τσίμπησε μέλισσα। Έτσι ο γιατρός ήξερε αμέσως τι να κάνει।
Οδήγησα το αμάξι μου όσο μπορούσα μακριά από τα μελίσσια (6-7μετρα) ώστε να μπορούν να με πλησιάσουν με ασφάλεια।

Συμπέρασμα πάντα κινητό μαζί, καλά είναι και κάποιος για παρέα μαζί, φοράτε πάντα όλα τα προστατευτικά και μη λέτε <<εμένα με έχουν τσιμπήσει χιλιάδες εμένα εκείνο και εμένα το άλλο>> και ένα σωρό άλλες δικαιολογίες που έχουν στείλει στον άλλο κόσμο, κόσμο και κοσμάκη। και ίσως μια ένεση αδρεναλίνης ΑΝΑΡΕΝ των 300mg.

Από εδώ και μπρος θα πρέπει να κάνω μια θεραπεία <<απευαισθητοποίηση>> η οποία κρατάει 3-5 χρόνια και σαν αποτέλεσμα θα έχει να αντέχω το δηλητήριο από 2 μέλισσες.
Φυσικά τα μελίσσια μου τα έδωσα στο φίλο μου τον Κώστα και έτσι θα μπορέσω για πρώτη φορά στα τρία χρόνια να πάρω μέλι από αυτά.


Φιλικά Σπύρος Ζαχαριουδάκης