ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΦΙΛΟ

Φίλοι μου καλοί για σας , λόγω του φόρτου εργασίας και στα μελισσάκια και στην κύρια δουλεία μου, είχα αποστασιοποιηθεί για λίγο . Σαν να μην έφτανε αυτό είχα και τρεις ημέρες βλάβη στο μόντεμ. Τώρα μόλις κάθισα στον Η/Υ να μάθω νέα σας , πριν από αυτό όμως θα αναρτήσω την πιο κάτω επιστολή του φίλου μου, του Σπύρου (ακόμα ένας Σπύρος) προς όλους τους μελισσοblogers .

Ο Σπύρος θιγεί με μια δόση χιούμορ ένα πολύ σοβαρό θέμα , που όλοι μας πρέπει να σκεφτούμε λίγο πιο σοβαρά (εγώ πρώτος)


Η επιστολή


Αγαπητοί πρώην (μετά λύπης μου) συνάδελφοι χομπίστες μελισσοκόμοι θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την τελευταία μου εμπειρία από τα μελίσσια μου.
Είμαι ερασιτέχνης μελισσοκόμος με μόλις δυο μελίσσια (αυτό που λέμε μελισσοκόμος γιαλαντζί)।

Ξεκίνησα τη δραστηριότητα αυτή πριν από τρία περίπου χρόνια। Σε αυτό το διάστημα με είχαν τσιμπήσει αρκετές φορές μέλισσες και δεν είχα πάθει κάποια αλλεργική αντίδραση παρά μόνο κάποια πρηξίματα.

Πριν από ένα μήνα λοιπόν είχα πάει ως όφειλα να επιθεωρήσω τα μελίσσια μου.
Φοράω τον εξοπλισμό μου και ξεκινάω……। Μια μέλισσα όμως μπήκε από κάτω από το προστατευτικό μπουφάν και με τσίμπησε στο λαιμό। Δεν έδωσα σημασία και συνέχισα τις εργασίες μου। Μετά από λίγο όμως ένιωθα ένα μούδιασμα και μια τάση λιποθυμίας. Πήγα κάθισα στο καρεκλάκι μου για να νιώσω καλυτέρα αλλά τίποτα. Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα… Καταλαβαίνω ότι θα λιποθυμήσω πηγαίνω στο αμάξι μου κλείνω πόρτες παράθυρα και τηλεφωνώ στη γυναίκα μου για να έρθει να με βρει και στη συνεχεία με τις λίγες δυνάμεις που μου απέμειναν βγάζω το αυτοκίνητο μου από τη περιοχή και μετά έχασα τις αισθήσεις μου.

Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι να βρίσκομαι στο φορείο του κέντρου υγείας (κατουριμένος και χεσμένος) Ν. Μάκρης και το γιατρό να μου κάνει ένεση αδρεναλίνης σώζοντας μου τη ζωή. Όπως καταλάβατε είχα πάθει αλλεργικό σοκ.
Στη συνέχεια διακομίσθηκα σε νοσοκομείο όπου ο αλεργιολόγος μου είπε ότι <<δεν έχει καμιά σχέση ότι δεν ήσουν αλλεργικός πριν και πόσες μέλισσες σε είχαν τσιμπήσει από σήμερα είσαι>>

Άρα λοιπόν όλοι είμαστε εν δυνάμει αλλεργικοί।

Σαν συμβουλή λοιπόν και σαν εμπειρία αυτό που μου έσωσε τη ζωή είναι μια σειρά διαδικασιών που έκανα
Δεν υπερεκτίμησα τις δυνάμεις μου και τηλεφώνησα αμέσως στη γυναίκα μου
Η γυναίκα μου ήξερε που είμαι και που είναι τα μελίσσια μου
Είχα το κινητό μου
Της είπα στο τηλέφωνο ότι με τσίμπησε μέλισσα। Έτσι ο γιατρός ήξερε αμέσως τι να κάνει।
Οδήγησα το αμάξι μου όσο μπορούσα μακριά από τα μελίσσια (6-7μετρα) ώστε να μπορούν να με πλησιάσουν με ασφάλεια।

Συμπέρασμα πάντα κινητό μαζί, καλά είναι και κάποιος για παρέα μαζί, φοράτε πάντα όλα τα προστατευτικά και μη λέτε <<εμένα με έχουν τσιμπήσει χιλιάδες εμένα εκείνο και εμένα το άλλο>> και ένα σωρό άλλες δικαιολογίες που έχουν στείλει στον άλλο κόσμο, κόσμο και κοσμάκη। και ίσως μια ένεση αδρεναλίνης ΑΝΑΡΕΝ των 300mg.

Από εδώ και μπρος θα πρέπει να κάνω μια θεραπεία <<απευαισθητοποίηση>> η οποία κρατάει 3-5 χρόνια και σαν αποτέλεσμα θα έχει να αντέχω το δηλητήριο από 2 μέλισσες.
Φυσικά τα μελίσσια μου τα έδωσα στο φίλο μου τον Κώστα και έτσι θα μπορέσω για πρώτη φορά στα τρία χρόνια να πάρω μέλι από αυτά.


Φιλικά Σπύρος Ζαχαριουδάκης