Β.3 . Καπάκια κυψελών

Το καπάκι που τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούμε στην Ελλάδα είναι αυτό του «τύπου Αυστραλίας» και διαφέρει από τα καπάκια που χρησιμοποιούνται σε άλλες χώρες της Ευρώπης , στις  Ηνωμένες  Πολιτείες , την Ρωσία ,την Ασία  και αλλού  για την διαβίωση του σμήνους.

 Έως την δεκαετία του 90΄χρησιμοποιούσαμε σαν κάλυμμα – σκέπασμα  της κυψέλης το εσωτερικό και το εξωτερικό καπάκι που δεν άφηναν κενό μεταξύ των πλαισίων και της οροφής , αντίθετα το εσωτερικό καπάκι σχεδόν ακουμπούσε στα πλαίσια (6-9mm κενό , το διάστημα της μέλισσας) και επάνω σε αυτό εφάρμοζε το εξωτερικό καπάκι το οποίο κάλυπτε το εσωτερικό και τον όροφο κάτω από αυτό , καθιστώντας την κυψέλη υδατοστεγή  και αεροστεγή . 

Το καπάκι που τώρα χρησιμοποιούμε στην Ελλάδα έχει έναν κενό εσωτερικό χώρο 60mm και  θυρίδες αερισμού στην διάσταση του πλάτους του .  Τις θυρίδες αερισμού μπορούμε να τις κατασκευάσουμε με πολλούς τρόπους και σε πολλά σχέδια , σκοπός της ύπαρξής τους είναι ο αερισμός της κυψέλης κατά την μεταφορά της από τόπο σε τόπο .

Σε κάθε μεταφορά οι μέλισσες που αποικούν την κυψέλη , τρομαγμένες από τις δονήσεις της μεταφοράς ψάχνουν απεγνωσμένα για ένα ρεύμα αέρος προκειμένου να δροσιστούν και  να μην ανέβει η θερμοκρασία στο εσωτερικό της κυψέλης  , με ολέθρια αποτελέσματα για την αποικία .   Το κενό των 60mm και οι θυρίδες αερισμού (με  την ανοιχτή βάση)  προσφέρουν στις αποικίες , αυτόν τον δροσερό χώρο κατά την διάρκεια των μεταφορών τους.

Στα παραδείγματα του ακολουθούν η κατασκευή των καπακιών γίνετε χρησιμοποιώντας τάβλες ελάτης , θα μπορούσε όμως να αντικατασταθεί με κόντρα πλακέ θαλάσσης εάν το επιθυμούμε . Γίνετε και μία προσπάθεια να καλυφθούν όλες οι μορφές κατασκευής και για τον λόγο αυτό διαφέρουν μεταξύ τους.

Η κατασκευή ενός ή περισσοτέρων  καπακιών είναι σχετικά εύκολη εργασία για τους περισσότερους από εμάς , ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στην κάμψη της λαμαρίνας και στην χρήση καρφωτικού , για τυχόν τραυματισμούς .