Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009

Όταν κερνά , η γης που την πατούμε

Σήμερα , καθώς γυρνούσαμε από την δουλειά με τον φίλο και συνάδελφό μου τον Γιάννη ,μου πρότεινε να σταματήσουμε για λίγο προκειμένου να μαζέψουμε χόρτα .

Τα χορταράκια του Θεού, τα θεωρώ την πιο απλή φυσική τροφή που μπορούμε να γευτούμε , όταν δε είναι κι από τόπο που δεν πλησιάζουν πολλά και οικιακά ζώα (κάθε είδους)είναι ότι καλύτερο. Χόρτα καλά βρασμένα , με λάδι , αλάτι και πολύ λεμόνι ή αρνάκι (από το ρεμάλι το φίλο μας) με χόρτα στο φούρνο, σκεπτεστε τίποτα καλύτερο?

Αυτό που μου έκανε εντύπωση και είναι και η αφορμή για την σημερινή ανάρτηση είναι τα διάφορα ονόματα που δίνει ο κάθε τόπος (καταγωγής) στα χορταράκια .
Εγώ , γέννημα – θρέμμα Μαραθωνίτης και ο Γιάννης από το Κιλκίς που κατοικεί στην Χαλκίδα , αλλιώς τα έλεγα εγώ κι αλλιώς αυτός.
Θα τα αναφέρω ως Νούμερο – Φωτογραφία – Όνομα που ξέρω και ανάλογα όποιος θέλει αναφέρει την ονομασία που χρησιμοποιεί ο δικός του τόπος. Πιστεύω πως το αποτέλεσμα θα έχει ποικιλία ονομάτων.
1Γαλατσίδα εγώ – Παπαρούνα ο Γιάννης
2Τσιγγανούλα - Γουρουνάκι

3Ραδίκι το μεγαλοπρεπές κι δυό μας


4Ζοχός ο Μέγας κι δυό μας

Το αστείο είναι πως εγώ έκοβα τα χόρτα ανεξαρτήτου μεγέθους κι ο Γιάννης μου έλεγε ότι εκτελώ «γενοκτονία» γιατί έκοβα και τα μικρά ενώ αυτός τα άφηνε να μεγαλώσουν για να τα κόψει αύριο μεγαλύτερα , και είχε δίκιο ο φίλος μου, κοιτάξτε ένα τεράστιο Γουρουνάκι – Τσιγγανούλα.






3 σχόλια:

π. Σπυρίδων Κωνσταντής είπε...

Aυτά είναι μερικά από τα πολλά που υπάρχουν!Ίσως θα έπρεπε να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στα χόρτα της φύσης & να μη πιανόμαστε θύματα της μόδας π.χ. ρόκα ,σταμναγκάθι(και μάλιστα καλλιέργειας!)

GRAINBOW είπε...

Καλησπερα Κωστα!
το Νο2 εδω το λεμε καρυδα!
το Νο4 το λεμε ασοχα!
τα αλλα (Νο1 και Νο3) τα λεμε οπως εσυ.
Χαιρετισμους απο Συρο!

Κώστας Ελευθεριου είπε...

Γιώργη ευχαριστώ και τους δικούς μου χαιρετησμούς στην Συρο.