Όταν φτιάξαμε με την σύζυγο, το σπίτι που μένουμε τώρα , η αυλή η οποία αφήσαμε ήταν σχετικά μικρή για να χωρέσει και μια ψησταριά με ένα φουρνάκι και λίγο χώρο για εστίαση . Έτσι λοιπόν μετά από λίγα χρόνια πήραμε την άγουσα και ανεβήκαμε στην ταράτσα μας , εκεί αφού κάναμε ένα τοιχάκι (ένα μέτρο μέσα από το μπαλκόνι) για να ασφαλίσουμε παιδιά και εαυτούς βάλαμε ψησταριά , φουρνάκι ,πάγκο με νεροχύτη και μια πλήρης τουαλέτα (ίσως μελλοντικά κανένα δωματιάκι ?) .
Εκεί λοιπόν, ανά τακτά διαστήματα μέσα στο καλοκαιράκι ,μαζευόμαστε συγγενείς και φίλοι και όλοι μαζί θυσιάζουμε όπως τον αρχαίο καλό καιρό , προκειμένου να ξορκίσουμε την χοληστερίνη.
Γενική άποψη του χώρου.

Ειδική άποψη του θυσιαστηρίου , όπου το θυσιαζόμενο έμεινε μια νύχτα στο ψυγείο αλατοπιπερομένο , να μαλακώσει

Εδώ είναι το αγαπημένο μου φουρνάκι , που αφού καεί καλά και ασπρίσει

Εισάγετε το ερίφιο και για μισή περίπου ώρα σκεπάζετε με την γάστρα να μην αρπάξει


Από τα δυο χέρια που βλέπετε , διαφορετικά μεταξύ τους , κανένα δεν είναι δικό μου , εγώ βαστώ το ταψί με το φουρνόξυλο και κάτι τύποι με δικαιολογία την δοκιμή τρώνε τις τραγανές πατάτες .