Το ένα μου μελισσοκομείο είναι σε απόσταση 7 χλμ περίπου από το κέντρο του Μαραθώνα και κοντά (λίγο πιο κάτω) από ένα παλαιό νταμάρι .
Η περιοχή γύρω από το νταμάρι , και ο χώρος πριν εγκαταστήσω το μελισσοκομείο ήταν γεμάτη με μπάζα που καλοί συμπολίτες μου άφησαν για λίγο εκεί και ξέχασαν να τα πάρουν.
Στην ίδια περιοχή είναι και ένα μαντρί που λειτουργεί όμως από Οκτώβριο μέχρι Απρίλη , με τον βοσκό έχουμε γνωριστεί και αλλάζουμε συχνά μέλι με πολύ ωραία φέτα , διατηρώντας φιλικές σχέσεις χωρίς να αλλάξουμε τηλέφωνα.
Πριν κάνα μήνα λοιπόν πηγαίνοντας στα κοριτσάκια μου βρίσκω τον δρόμο κλειστό με υλικά που είχα στοιβάξει κάποτε για να καθαρίσω τον χώρο .
Τι έγινε ρε παιδιά ??? Πλησιάζοντας στα μελίσσια , αφού με εκνευρισμό άνοιξα τον δρόμο , βρίσκω και τρεις κυψέλες τουμπαρισμένες με τις μελισσούλες ευτυχώς να μην έχουν εγκλωβιστεί αλλά να μπαινοβγαίνουν.
Άρχισα να μπαίνω στο νόημα του κλειστού δρόμου , πάω και στον βοσκό και μαθαίνω τι είχε γίνει . Τα πρόβατα που μέχρι τότε περνούσαν από τον δρόμο, βρήκαν ευκαιρία να ξυστούν στις κυψέλες και πέταξαν τρεις από αυτές κάτω , ο μικρός βοσκόπουλος ειδοποίησε το αφεντικό του αλλά δεν μπορούσαν να βρουν εμένα. τότε ο μεγάλος βοσκός αποφάσισε να φράξει τον δρόμο για να προστατεύσει τα μελισσάκια μου αλλά και τα προβατάκια του από τα τσιμπήματα που πρέπει να ήταν πολλά απ ότι κατάλαβα.
Και τώρα εγώ ??? Θα πρέπει να βάζω και να βγάζω τις παλέτες κάθε φορά που θα επισκέπτομαι τα κορίτσια μου στο σημείο αυτό ???
Έξυσα κι εγώ το, καθαρό από μαλλιά , κεφάλι μου και μου ήρθε η ιδέα να φτιάξω λυόμενες πόρτες για όσο καιρό θα είναι εκεί τα πρόβατα .Στην κατασκευή βοήθησε και ο νέος μου φίλος Κυριάκος που ήρθε το παιδί να μιλήσουμε για μελίσσια και εγώ τον στρίμωξα να βοηθήσει .Για δείτε λοιπόν τι έκανα:
Έφτιαξα έναν στύλο του οποίου η βάσει είναι σαν πλατφόρμα (παλέτα) για να μπουν εκεί πέτρες που θα τον κρατούν στην θέση του σαν κολόνα.
Σε αυτόν κρέμασα το ένα τμήμα της πόρτας και τον ζύγισα, το αυτό (ίδιο) έγινε και στην άλλη πλευρά.
Η πρώτη ομάδα του ¨κοπαδιού¨ είναι πολύ κοντά στην πόρτα.
Αφού τελείωσα , έκανα λίγα μέτρα πίσω για να έχω γενική άποψη της κατασκευής και να με θαυμάσω . Τότε , ψήλοι στα αυτιά μου μπήκανε : τι γνώμη θα έχει άραγε το δασαρχείο ? θα με θαυμάσει και αυτό Ή θα με κυνηγήσει για καταπάτηση δημόσιας γης . Μόλις μπορέσω λοιπόν βουρ για το δασαρχείο να τους πω τι έκανα και για πιο λόγο , για να μην έχω μπερδέματα .
Ο δρόμος τελειώνει σε λίγα μέτρα από εκεί , η πόρτα θα βγεί μόλις φύγουν τα πρόβατα και θα βάλω και μια ταμπέλα που να εξηγεί το πώς και το γιατί.
Όσο αφορά τα μελισσάκια μου , που γι αυτά γίνονται όλα αυτά , πρόλαβα να πάρω και μερικές φωτό από αυτά και είναι μια χαρά.
Υ.Γ. Όσα αναφέρω πιο πάνω με χαλαρό ύφος είναι σημαντικά , πρέπει να είμαστε κι εμείς λίγο τυπικοί για να περιμένουμε να είναι κι άλλοι με μας.
