Όταν κερνά , η γης που την πατούμε

Σήμερα , καθώς γυρνούσαμε από την δουλειά με τον φίλο και συνάδελφό μου τον Γιάννη ,μου πρότεινε να σταματήσουμε για λίγο προκειμένου να μαζέψουμε χόρτα .

Τα χορταράκια του Θεού, τα θεωρώ την πιο απλή φυσική τροφή που μπορούμε να γευτούμε , όταν δε είναι κι από τόπο που δεν πλησιάζουν πολλά και οικιακά ζώα (κάθε είδους)είναι ότι καλύτερο. Χόρτα καλά βρασμένα , με λάδι , αλάτι και πολύ λεμόνι ή αρνάκι (από το ρεμάλι το φίλο μας) με χόρτα στο φούρνο, σκεπτεστε τίποτα καλύτερο?

Αυτό που μου έκανε εντύπωση και είναι και η αφορμή για την σημερινή ανάρτηση είναι τα διάφορα ονόματα που δίνει ο κάθε τόπος (καταγωγής) στα χορταράκια .
Εγώ , γέννημα – θρέμμα Μαραθωνίτης και ο Γιάννης από το Κιλκίς που κατοικεί στην Χαλκίδα , αλλιώς τα έλεγα εγώ κι αλλιώς αυτός.
Θα τα αναφέρω ως Νούμερο – Φωτογραφία – Όνομα που ξέρω και ανάλογα όποιος θέλει αναφέρει την ονομασία που χρησιμοποιεί ο δικός του τόπος. Πιστεύω πως το αποτέλεσμα θα έχει ποικιλία ονομάτων.
1Γαλατσίδα εγώ – Παπαρούνα ο Γιάννης
2Τσιγγανούλα - Γουρουνάκι

3Ραδίκι το μεγαλοπρεπές κι δυό μας

4Ζοχός ο Μέγας κι δυό μας

Το αστείο είναι πως εγώ έκοβα τα χόρτα ανεξαρτήτου μεγέθους κι ο Γιάννης μου έλεγε ότι εκτελώ «γενοκτονία» γιατί έκοβα και τα μικρά ενώ αυτός τα άφηνε να μεγαλώσουν για να τα κόψει αύριο μεγαλύτερα , και είχε δίκιο ο φίλος μου, κοιτάξτε ένα τεράστιο Γουρουνάκι – Τσιγγανούλα.

ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΡΟΥΤΙΝΑΣ

Χτες το πρωί επισκέφτηκα τα μελισσάκια στο Καλέτζι έχοντας ένα άγχος για το πώς πάνε τα «μικρά», πενταράκια και εξαράκια μελίσσια.
Η πρώτη εντύπωση ήταν όλα τα λεφτά , τα κορίτσια επωφελούμενες την καλή ημέρα , ζουζούνιζαν χαρούμενες κουβαλώντας γύρη και λίγο μελάκι απ ότι διαπίστωσα αργότερα .
Το πρώτο μου άγχος παρέμεινε, έως ότου άνοιξα καμιά εφτά – οχτώ μικρά και διαπίστωσα πως όλα πάνε καλά .


Όταν θυμήθηκα πως ή φωτομηχανή είναι στο αυτοκίνητο, πήγα και την πήρα και να:

Είδα κι εγώ , όπως οι πιο πολλοί από μας αναφέρουν στα blogs πως ξεκινούν σιγά-σιγά . Ο γόνος αρχίζει να επεκτείνεται όσο φρέσκια γύρη μπαίνει στην κυψέλη κι αν έχουμε φροντίσει να υπάρχουν και τροφές, όλα θα πάνε καλά.

Έφυγα έχοντας μια καλή διάθεση , όμοια με αυτή που νομίζω είχαν και τα κορίτσια μου.

ΤΩΝ ΚΥΨΕΛΩΝ ΜΟΥ , ΤΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ

Πριν λίγες ημέρες έλαβα ένα τηλεφώνημα από μια κοπέλα που μου συστήθηκε σαν βοηθός σκηνοθέτη και ζήτησε την μελισσοκομική μου συμβολή , για την πραγματοποίηση κάποιων κινηματογραφικών γυρισμάτων.

Αγχώθηκα , δεν το είχα ξανακάνει , τι θα μου ζητούσαν ? Έκλεισα όμως ραντεβού, σε δύο μέρες και με τον σκηνοθέτη, για να μου εξηγήσει τι ακριβώς ήθελαν.
Στο ραντεβού αυτό λοιπόν διαπίστωσα πως σκηνοθέτης ήταν ο Κουτσομύτης και στην αρχή αγχώθηκα ακόμα περισσότερο , μέχρι που κατάλαβα πως επρόκειτο για έναν απλό άνθρωπο, που δεν δάγκωνε. Ήθελε από μένα μερικές άδειες κυψέλες και μια καθοδήγηση στον ηθοποιό του για το πώς πλησιάζει και επιθεωρεί ένας μελισσοκόμος το μελίσσι του .

Χτες το πρωί έγιναν τα γυρίσματα και γνώρισα και τον Γιώργο Καραμίχο , πολύ καλό παιδί

και καλός μαθητής (χα χα)

Ζητώ συγνώμη από την κοπέλα που ξεχνώ το όνομα της.

Όση ώρα (αρκετή) κράτησαν τα γυρίσματα εγώ έκοβα βόλτες γνωρίζοντας τον κόσμο και μοιράζοντας αυτόγραφα.

Τότε με πλησίασε ένα παλικάρι του συνεργείου και μου λέει:
(Θα τα πω στα γρήγορα)
- Από δω κοντά είσαι φίλε ?
- Ναι , από τον Μαραθώνα . (Ήμασταν στο κτήμα Μπενάκη , κοντά στο κωπήλατοδρόμειο.
- Μπαίνεις στο ιντερνετ ?
- Αρκετά συχνά , σχεδόν κάθε μέρα.
- Ενας φίλος μου έχει φτιάξει ένα blog , το bees.gr.
- Tι ΄πες τώρα , είσαι φίλος του Κουτσούκου.
Αφού μιλήσαμε για ώρα με το παλικάρι , με προέτρεψε να ρωτήσω τον Κώστα για το
ΤΑΡΑΤΣΟΜΕΛΟ ! ! !

(αφού μου κολλάς φίλε Κώστάκη! ! !)

Φίλοι

Ήταν το καλοκαίρι , όταν δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από φίλο μελισσοκόμο ,τον φίλο μας τον Θεοδόση , ο οποίος γνωρίζοντας το μεράκι μου με την οινοποίηση, μου πρόσφερε δύο βαρελάκια ξύλινα για κρασί.

Πριν από είκοσι μέρες αξιώθηκα ο ανεπρόκοπος να πάω να τα πάρω και να δω και τον φίλο αυτόν , που είχα να τον δω και εφτά-οχτώ μήνες. Αφού με καλοδέχτηκαν στο σπίτι τους αυτός και η οικογένειά του , με τραπέζωσαν με εκλεκτούς θαλασσινούς μεζέδες , μιλήσαμε για μελίσσια , κρασί και τσίπουρο κατεβήκαμε στην πιλοτή τις οικίας για να φορτώσουμε τα βαρελάκια ( έτσι τα λέγαμε έως τότε) .

Τότε αντίκρισα δύο δρύινα βαρέλια των 200 και 120 κιλών, που είχαν κατασκευαστεί μόλις πριν ένα χρόνο , είχαν χρησιμοποιηθεί μία μόνο φορά και ανέδυαν ένα άρωμα βανίλιας . Τρελάθηκα από την χαρά μου .

Το μεγάλο βαρέλι το έχω ήδη καθαρίσει και σε λίγο θα φιλοξενήσει το φετινό κρασάκι ( βρασμένο και απολασπωμένο ) για να του δώσει τα αρώματα του.

Το μικρό είναι αυτό που βλέπετε και θέλω σε αυτό να βάλω κρασί έτοιμο , να το τραβώ (πίνω ή κερνώ ) έως τα τρία τέταρτα , και χωρίς άνοιγμα ή καθαρισμό να το συμπληρώνω κάθε χρόνο με νέο βρασμένο κρασί . Το έχω ακούσει σαν ένα τρόπο παλαίωσης και θέλω να το δοκιμάσω.
ΑΝ κάποιος που διαβάζει τώρα ξέρει κάτι για αυτόν τον τρόπο παλαιώσεις παρακαλώ να με βοηθήσει .
Όσο για τον φίλο μου τον Θεοδόση τον ευχαριστώ πολύ και μένω υπόχρεος।

Ένας άλλος φίλος και παλιός συμμαθητής είχε ένα παλιό κατάστημα που θα το ανακαίνιζε και με φώναξε να χαλάσουμε τα παλιά ράφια του καταστήματος και να τα πετάξουμε. Όταν πήγα λοιπόν είδα με έκπληξη πως τα παλιό ράφια ήταν φτιαγμένα από κόντρα πλακέ 20mm και αφού πήρα την άδεια του φίλου , τα πέταξα στην αποθήκη μου. Από τα ράφια αυτά έφτιαξα 12 ορόφους κυψέλης .

Μιας και μπλέχτηκα με το πριονίδι και τις κατασκευές , είχα και περίσσευμα υλικών και χρόνου , έφτιαξα και 17 κινητές ανοιχτές βάσεις.Αυτά είναι τα υλικά για τις 17 κινητές ανοιχτές βάσεις

Τα υλικά για μία βάση

Η ίδια βάση μετά από λίγο δεμένη σε διάφορες ¨στάσεις¨.

Και τέλος